اثر روش های کاربرد باکتری های افزاینده رشد گیاه بر تولید گندم در شرایط شوری خاک

در این تحقیق روش های کاربرد باکتری های ریزوسفری مفید برای تولید گندم در یک خاک شور با EC پنج دسی زیمنس بر متر و در شرایط مزرعه مورد بررسی قرار گرفتند. سه سویه از باکتری های ازتوباکتر، آزوسپریلیوم و سودوموناس به صورت مخلوط فرموله و به عنوان تیمار باکتری های افزاینده رشد انتخاب گردید. آزمایش بصورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و طی دو سال زراعی90-1389 و 91-1390 در مرکز تحقیقات آذربایجان شرقی اجرا شد. فاکتور اول کاربرد باکتری های افزاینده رشد در پنج سطح (چهار روش استفاده و یک روش بدون مصرف باکتری) و فاکتور دوم استفاده از کود نیتروژنه در سه سطح (100 و 70 درصد توصیه کودی و بدون مصرف نیتروژن) بود. روش های کاربرد باکتری های افزاینده رشد به صورت های آغشته نمودن بذر گندم با باکتری در فصل پاییز هنگام کاشت (بذرمال)، کاربرد با آب آبیاری در فصل بهار (کود آبیاری)، اسپری بر سطح برگ و اندام هوایی گیاه در فصل بهار (اسپری برگی) و تلفیق هر سه روش فوق بود. نتایج تجزیه مرکب مجموع دو سال نشان داد فاکتور روش کاربرد باکتری های افزاینده رشد و تیمار کود نیتروژنه تاثیر معنی داری بر افزایش عملکرد دانه و کاه تولیدی داشتند. استفاده از باکتری های افزاینده رشد به روش بذرمال، کود آبیاری و اسپری برگی عملکرد دانه را نسبت به شاهد (بدون استفاده از باکتری) به ترتیب 5/46، 3/37 و 9/24 درصد افزایش داد. در تیمار کود نیتروژنه سطوح 100 و 70 درصد توصیه کودی عملکرد دانه را نسبت به تیمار شاهد (بدون مصرف کود نیتروژنه)، به ترتیب 6/18 و 1/9 درصد افزایش داد.