رهایش کنترل شده ایندومتاسین از هیدروژل های هوشمند تهیه شده برپایه نشاسته، آکریلیک اسید و نانوحامل بتا-سیکلودکسترین

رهایش کنترل شده داروها موجب کاهش اثرهای نامطلوب تغییرات غلظت دارو در بدن می شود. در سال های اخیر، حوزه سامانه های دارورسانی با توسعه سنتز انواع هیدروژل ها گسترش زیادی یافته است. در پژوهش حاضر، سامانه دارورسانی حساس به pH برپایه نشاسته، آکریلیک اسید و نانوحامل بتا-سیکلودکسترین طراحی و رهایش کنترل شده ایندومتاسین از این سامانه بررسی شد. این هیدروژل ها با پلیمرشدن پیوندی آکریلیک اسید (AA) روی نشاسته و بتا-سیکلودکسترین با روش پلیمرشدن رادیکالی تهیه شدند. سیکلودکسترین ها می توانند کمپلکس های محلول در آب با بسیاری از داروهای چربی دوست نامحلول در آب ایجاد کنند. در محلول آبی، مولکول های داروی قرار گرفته در حفره مرکزی سیکلودکسترین در تعادل پویا با مولکول های آزاد دارو هستند. برهم کنش دارو با پلیمر، به کمک طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR) و تجزیه گرماوزن سنجی (TGA) و شکل شناسی نمونه ها با میکروسکوپی الکترونی پویشی (SEM) بررسی شد. نتایج نشان داد، هیدروژل های تهیه شده تخلخل خوبی دارند و می توانند سطح تماس زیادی را برای بارگذاری و رهایش دارو ایجاد کنند. بررسی رهایش دارو در شرایط فیزیولوژی بافر فسفات در pH برابر با 2 و 8 بررسی شد. هیدروژل سنتز شده در محیط بازی (شبیه pH محیط روده بزرگ) ایندومتاسین را رها می کند، ولی در محیط اسیدی (شبیه pH محیط معده) هیچ دارویی رها نمی شود. با افزایش مقدار نانوحامل بتا-سیکلودکسترین، بارگذاری و رهایش دارو بیشتر می شود که به دلیل برهم کنش و ایجاد تعادلی پویا میان داروی بارگذاری شده و بتا-سیکلودکسترین است. مطالعه حاضر نشان می دهد، این هیدروژل ها می توانند به عنوان بستر مناسب برای رهایش کنترل شده دارو به کار روند.