بررسی اثر خستگی عملکردی بر ارتفاع پرش عمودی در زنان و مردان سالم

پرش عمودی یکی از فعالیت های پایه ورزشی و آزمون بسیار شایعی در حیطه توان بخشی و ورزش است که به کمک آن می توان عملکرد و توان اندام تحتانی و سیستم عضلانی- اسکلتی بدن را بررسی نمود. از آن جایی که خستگی یکی از عوامل موثر در افزایش خطر ابتلا به آسیب است، هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تفاوت اثر خستگی در زنان و مردان حین پرش عمودی بود.
در این مطالعه مقطعی، 18 زن و 14 مرد، پرش عمودی را قبل و بعد از پروتکل خستگی عملکردی اجرا کردند. پروتکل خستگی عملکردی این طرح شامل 5 مرحله پرش بود. پرش یک نوع سیکل کشش- کوتاه شدن عضلانی است که می تواند فعالیت طبیعی عضلات را حین فعالیت های روزمره و ورزشی شبیه سازی کند. متغیر مورد بررسی این تحقیق، ارتفاع پرش عمودی بود. داده های مطالعه با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بررسی گردید.
بین دو گروه اثر متقابلی مشاهده نشد. ارتفاع پرش در مردان در هر دو شرایط قبل و بعد از خستگی بیشتر از زنان بود. همچنین، خستگی در هر دو گروه منجر به کاهش مقدار ارتفاع پرش شد.
نتیجه اصلی مطالعه حاضر، پاسخ مشابه مردان و زنان به خستگی بود. به نظر می رسد که خستگی عضلانی مانع از فعالیت مناسب عضلات برای کاهش شوک ناشی از ضربه و در نتیجه، انتقال بیشتر نیروی عکس العمل زمین به سمت مفاصل بالاتر و آسیب استخوانی می شود.