ارزیابی و مقایسه عملکرد روش های آشکارسازی در شناسایی پهنه های فرسایش بادی با استفاده از تصاویر لندست 8، مرکز و شمال غرب استان خوزستان

آشکارسازی موفق هدف، به خصوص در صورت وجود تشابه طیفی بین هدف و ناحیه ی پس زمینه ی هدف، همواره از مسائل قابل توجه در مطالعات سنجش از دور است. از طرفی تهیه ی نقشه ی پهنه های فرسایش بادی هم به دلیل رفتار طیفی مشابه با دیگر پدیده ها و هم نحوه ی پراکنش مکانی این واحدها در سطح زمین، امری دشوار است؛ ازاین رو مطالعه ی حاضر تلاش می کند با استفاده از روش های آشکارسازی، به استخراج مطلوب این پهنه ها از تصاویر ماهواره ای بپردازد. تصاویر ابر طیفی می توانند قابلیت خوبی در این امر داشته باشند، ولی دسترسی آسان و به موقع در زمان های منطبق با مطالعات میدانی سخت خواهد بود. لذا در این پژوهش از آخرین نسل تصاویر ماهواره ای لندست 8 (OLI) با توجه به دسترسی آسان مربوط به فوریه 2015، در مطالعه ی منطقه ی شمال غرب استان خوزستان استفاده شد. برای این منظور از روش های فیلتر تطبیق یافته (MF)، ماشین بردار پشتیبان (SVM)، روش برآورد کننده سازگار یافته تطبیقی (ACE) و روش نقشه بردار زاویه ای طیفی (SAM) استفاده شد. برای ارزیابی دقت نقشه ی تهیه شده، از نمونه های حاصل از برداشت های زمینی استفاده گردید. نتایج نشان داد روش MF با دقت کلی 81 درصد و ضریب کاپای 71/0، در شناسایی مناطق هدف بیشترین دقت را نسبت به سه روش دیگر دارد. پس از روش MF، روش ACE با دقت کلی 73 درصد عملکرد مناسبی را نشان داد. روش های SVM و SAM به ترتیب با دقت کلی 60 و 48 درصد، نسبت به سایر روش ها عملکرد ضعیف تری را نشان دادند. نمودار ROC نیز این نتایج را تایید می کند. به نظر می رسد روش MF در زمینه ی تمایز پدیده های با رفتار طیفی نزدیک به هم، کارایی بالاتری دارد و نسبت به روش هایی چون SVM، کمتر تحت تاثیر تداخلات کاذب ناشی از ابر داده ها قرار می گیرد و می تواند برای تهیه ی تفکیک پدیده هایی چون پهنه های فرسایش بادی مناسب باشد.