مقایسه میزان تغییرات قند خون در دو روش بیهوشی عمومی و بیهوشی نخاعی در بیماران دیابتیک تحت جراحی ارتوپدی

بیماری دیابت خطر موربیدیته و مورتالیته پری اپراتیو را افزایش می دهد، در حالی که تلاش ها جهت کاستن از نوسانات قند خون حین عمل ادامه دارد و بدون نتیجه مانده است. هدف از این مطالعه مقایسه میزان تغییرات قند خون در دو روش بیهوشی عمومی و بیهوشی نخاعی در بیماران دیابتیک تحت جراحی ارتوپدی می باشد.

در این مطالعه مقطعی– تحلیلی آینده نگر میزان تغییرات قندخون در دو روش بیهوشی عمومی و بیهوشی نخاعی در 80 بیمار دیابتیک تحت جراحی ارتوپدی در فواصل قبل از عمل، بعد از برش جراحی، یک ساعت بعد و ریکاوری مورد بررسی قرار گرفت.

25 نفر(25/31%) از بیماران مرد و 55 نفر(8/68%) زن بودند. میانگین سنی بیماران گروه بی حسی نخاعی 73/10 ± 90/64 سال و میانگین سنی بیماران گروه بیهوشی عمومی 86/10 ± 78/60 سال بود. میانگین شاخص وزن بدن بیماران گروه بی حسی نخاعی 69/3 ± 85/27 کیلوگرم بر متر مربع و بیماران گروه بیهوشی عمومی 57/3 ± 43/29 کیلوگرم بر متر مربع بود. میانگین قندخون هر دو گروه بی حسی نخاعی و بیهوشی عمومی در طول ارزیابی مکرر به صورت معنی داری افزایش داشت ولی بین دو گروه این تغییرات معنی دار نبود. میزان تغییرات قندخون در طول ارزیابی در بیماران دو گروه ما بین نمونه بعد از انسزیون تا نمونه ریکاوری معنی دار بود.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطح قندخون در طول عمل و بیهوشی در هر دو گروه به صورت مستمر بالا رفته است و این افزایش در گروه بیهوشی عمومی با شیب تندتر و البته در محدوده قابل قبول بوده است.