بیان سیکلواکسیژناز-2 در ضایعات ملانوسیتیک پوست به روش ایمونوهیستوشیمیایی
سیکلواکسیژناز-2 (COX-2) در پاتوژنز تومورهای مختلف و احتمالا در تومورهای بدخیم پوست از جمله ملانوم بدخیم نقش دارد؛ با این حال اطلاعات موجود در مورد بیان COX-2 در موارد ضایعات خوش خیم کامل نمی باشد. در مطالعه حاضر به مقایسه میزان بیان COX-2 در ضایعات ملانوم بدخیم و ضایعات ملانوسیتیک خوش خیم می پردازیم.
در این مطالعه تحلیلی، تعداد 42 نمونه ملانوم بدخیم از هر 4 ساب تایپ و 38 ضایعه ملانوسیتیک خوش خیم شامل خال دیسپلاستیک، Spitz nevus و خال غیر آتیپیک از نظر میزان بیان COX-2 با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی و شدت رنگ پذیری سلول ها (به صورت کمی و کیفی) مورد بررسی قرار گرفتند.
گروه ملانوم بدخیم نسبت به گروه ضایعات ملانوسیتیک خوش خیم بطور بارزی میزان درصد رنگ پذیری بالاتر (001/0P<)، میزان رنگ پذیری شدیدتر (001/0P<) و مجموع امتیاز رنگ پذیری بالاتری داشتند (001/0P<). بین ساب تایپ های ملانوم بدخیم از نظر شدت رنگ پذیری COX-2، هر چهار ساب تایپ عمدتا دارای درصد رنگ پذیری بالای 60% بودند. همچنین از نظر کیفی، شدیدترین رنگ پذیری در گروه ملانوم بدخیم Acral Lentiginous (ALM) بود و گروه ملانوم بدخیم لنتیگو (LMM) و ملانوم ندولر ((NM رنگ پذیری متوسط داشت. با افزایش عمق درگیری، درصد رنگ پذیری COX-2 افزایش می یافت. شدت رنگ پذیری سلول نیز در تومورهای با ضخامت 4-2 میلی متر بیشتر بود.
نتایج مطالعه حاضر نشانگر کارآیی COX-2 در شناسایی موارد ملانوم بدخیم نسبت به ضایعات خوش خیم ملانوسیتیک است. بیان بالاتر COX-2 هم، مرتبط با عمیق تر بودن تهاجم می باشد. گرچه COX-2 به تنهایی نمی تواند برای افتراق ملانوم بکار رود اما در ترکیب با سایر روش ها و در تعیین پیش آگهی و استفاده از درمان های هدفدار می تواند مفید واقع شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.