تغییرات مشخصات بیومکانیکی قرنیه با استفاده از Ocular Response Analyzer پس از جایگذاری حلقه داخل استرومای قرنیه نوع کرارینگ در بیماران با قوز قرنیه

قوز قرنیه (کراتوکونوس) یک بیماری غیر التهابی پیشرونده است که در آن قرنیه مرکزی و اطراف مرکز دچار نازکی پیشرونده و برآمدگی شده و به شکل مخروط در می آید. علیرغم وجود روش هایی مانند عینک و لنز تماسی برای بهبود دید، این روش ها در بعضی بیماران غیر عملی بوده و همراه با رضایت نیست. هدف از این طرح اثر این روش درمانی بر خواص بیومکانیکی قرنیه بیماران واجد شرایط پس از جایگذاری نوع کرارینگ می باشد.

در قالب یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 21 چشم مبتلا به قوز قرنیه در صورت دارا بودن معیارهای ورود به مطالعه، انتخاب و حلقه داخل استرومای قرنیه نوع کرارینگ تعبیه گردید و خواص بیومکانیکی قرنیه بیماران قبل از عمل، و 1و 6 ماه بعد از عمل با استفاده از Ocular Response Analyzer ارزیابی شد.

متوسط CRF وCH و اختلاف CH-CRF قبل از جراحی و ماه های 1 و 6 بعد از عمل در این بررسی معنی دار نبود. متوسط آستیگماتیسم در ماه های 1 و 6 بعد از عمل نسبت به قبل از عمل، معنی دار می باشد(02/0p=). در ارزیابی IOPg و IOPcc تفاوت معنی داری در بررسی های بعد از عمل نسبت به قبل از عمل وجود نداشت. تغییرات Waveform Score در این مطالعه بعد از عمل نسبت به قبل از عمل تفاوت معنی دار داشت. در بررسی اختلاف تغییرات CH-CRF با تغییرات waveform score، رابطه معنی دار و معکوس مشاهده گردید (02/0P= و31/0R=). ضخامت مرکز قرنیه بعد از عمل نسبت به قبل از عمل اختلاف معنی داری نداشت. همچنین در این بررسی، تغییرات ضخامت مرکز قرنیه با تغییرات IOPcc معنی دار و مستقیم است (02/0P= و40/0R=). تغییرات ضخامت مرکز قرنیه با تغییراتch-crf ارتباط معنی دار و مستقیم داشت (02/0P= و11/0R=).

کرارینگ با اینکه تغییراتی در شکل قرنیه ایجاد می کند ولی با این حال خواص بیومکانیکی قرنیه را تغییر نمی دهد.