انقلاب اسلامی و منطقه گرایی نوین در خاورمیانه، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران و منطقه خاورمیانه

سیاست های منطقه ای و منطقه گرایی راهبرد جدیدی در دوران پس از جنگ سرد و سقوط نظام دو قطبی در جهان به حساب می آید . جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک کشور مستقل، مقتدر و بدون وابستگی به قدرت های جهانی پس از انقلاب اسلامی به دنبال دستیابی به موقعیت برتر در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس است. هدف این مقاله بررسی نظرات منطقه گرایی نوین و معرفی دیدگاه ها و چالش های منطقه گرایی در سیاست های راهبردی ایران در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای می باشد. یافته ها نشان می دهد که دو نگرش کلی در خصوص منطقه گرایی وجود دارد یک نگاه امکان پیشبرد راهبرد منطقه گرایی ج.ا. ایران را به دلایل ساختار سیاسی و ایدئولوژیکی و نوع رابطه با آمریکا غیرممکن داند. دیدگاه دوم براین باوراست که به رغم موانع موجود در همکاری های منطقه ای راهکارهای مناسب عملی برای نیل به این مطلوب در عرصه های مختلف اقتصادی، سیاسی و امنیتی وجود داشته و منطقه گرایی در سیاست خارجی ایران امکان پذیر می باشد.