به کارگیری سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی در بررسی تغییرات کاربری اراضی طبیعی (مطالعه موردی شهرستان ساری)

با مطالعه چگونگی استفاده از زمین در هر کشور با قطعیت می توان نتیجه گرفت که آینده آن کشور چه خواهد شد. افزایش جمعیت و رشد سریع شهرنشینی بعد از جنگ جهانی دوم در اغلب کشورهای جهان به ویژه کشورهای در حال توسعه، مسبب بروز مشکلات متعددی برای بشر از جمله تغییرات کاربری اراضی طبیعی شده است. ارزیابی کاربری ها با توجه به روش های متعددی مورد واکاوی قرار می گیرد و بهترین راهکار روش ترکیبی استفاده از سنجش از دور، سیستم اطلاعات جغرافیایی است که با مقایسه مطالعات پیشین در مقیاس بزرگ نسبت به روش های مرسوم میدانی می توان دریافت که ازنظر زمان و هزینه مقرون به صرفه تر و همچنین کارآمدتر خواهد بود. در مطالعه پیش رو، بررسی روند تغییرات کاربری اراضی در شهرستان ساری که هدف مطالعه نیزخواهد بود، صورت می پذیرد. با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور، روند تغییرات کاربری در یک دهه مورد بررسی قرار گرفت و نقشه کاربری اراضی منطقه برای سال های 1380 و 1390 تهیه شد. نتایج نشان داد که کاربری های مرتبط با فعالیت های کشاوزی کاهش یافته و در مقابل آن کاربری های طبیعی مانند جنگل با افت نسبی همراه بوده است. فعالیت های انسانی مانند ساخت وساز بی رویه در حریم منابع طبیعی، قطع درختان و احداث جاده مسبب افزایش کاربری های مسکونی و همچنین شکل-گیری اراضی بایر، هر چند محدود گردیده است. صحت نقشه های دوره مذکور با به دست آمدن میانگین 90% و ضریب کاپا با 88% مورد سنجش قرار گرفت.