بررسی اثر بخشی قصه خوانی بر تعاملات اجتماعی کودکان پسر مبتلا به اختلال اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم (ASD) اختلال عصب شناختی پیچیده ای است که منجر به افت عمده در تعاملات اجتماعی می شود. گزارش شده است قصه خوانی، الگوهایی از مهارت های ارتباطی و رفتاری و شیوه های مناسب برخورد در موقعیت های مختلف ارتباطی را در رابطه افراد مختلف با کودکان ASD ارائه داده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی قصه خوانی بر تعاملات اجتماعی کودکان پسر ASD انجام شد.
این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه ی آماری این پژوهش همه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی ASD مدارس دولتی و نیمه دولتی شهر کرج در سال 1394 بودند. در مجموع 24 دانش آموز با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش 120 جلسه 30 دقیقه ای تحت تاثیر متغیر قصه خوانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. تعاملات اجتماعی کودکان ASDبه وسیله ی مقیاس الگوریتم رفتار فعلی ADI-R مورد اندازه گیری قرار گرفت. داده ها با استفاده ازنرم افزار 19 SPSSو با روش کوواریانس تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد که قبل از مداخله، میانگین و انحراف معیار تعاملات اجتماعی گروه قصه خوانی 055/1±75/28 بود، اما پس از مداخله میانگین و انحراف معیار تعاملات اجتماعی گروه قصه خوانی 53/2±91/19 شد. نتایج نشان داد که قصه خوانی به طور معناداری منجر به افزایش تعاملات اجتماعی کودکان ASD شد.
نتایج به دست آمده قابلیت کاربرد قصه خوانی و ساختار آن در بهبود تعاملات اجتماعی کودکان ASD را نشان داد.