مقایسه پایداری تونل های دوتایی و منفرد خطوط 1 و 2 مترو تبریز با مدلسازی سه بعدی عددی

با گسترش روز افزون محیط های شهری ایجاد و توسعه سیستم های حمل و نقل درون شهری مانند مترو امری ضروری است. با توجه به اینکه بخش مهمی از هزینه ساخت مترو مربوط به حفاری و نگهداری تونل ها می شود، بنابراین یکی از ابتدایی ترین تصمیم گیری ها در بحث ساخت مترو، تصمیم گیری راجع به انتخاب تونل های منفرد یا دوتایی است. در صورت انتخاب تونل تکی مقطع تونل به منظور تعبیه هردو مسیر رفت و برگشت در داخل یک تونل، باید به حد کافی بزرگ انتخاب شود، در حالی که با استفاده از تونل های دوقلو، با توجه به ساخت تونل های مجزا برای مسیر رفت و برگشت، اندازه مقطع مورد نیاز برای هر تونل کاهش می یابد. هدف از این مقاله استفاده از مدلسازی سه بعدی عددی تونل های دوقلوی خط 1 و تونل تکی خط 2 مترو تبریز برای بررسی نقاط ضعف و قوت استفاده از تونل های دوقلو و تونل تکی با توجه به معیارهای فنی مختلف شامل پایداری در حین حفاری تونل ها، نشست سطح زمین و تاثیر بر سازه های سطحی و همچنین ضرایب ایمنی مطابق با نیروها و ممان های اعمال شده بر پوشش بتنی تونل ها، در محیط شهری است. در این تحقیق از روش عددی تفاضل محدود (نرم افزار Flac 3D) برای مدلسازی تونل های هر دو خط استفاده شده است. نتایج نشان می دهند که از نظر میزان جابه جایی های نسبی دیواره تونل در حین حفاری، استفاده از تونل تکی ارجحیت دارد. از دیدگاه کنترل نشست و همچنین از نظر نیروها و ممان های ایجاد شده روی پوشش بتنی و ضرایب ایمنی مربوطه، استفاده از تونل های دوقلو مناسب تر است.