بررسی کارایی مدارهای جدایش مغناطیسی واحدهای 2 و6 مجتمع سنگ آهن سنگان

ارزیابی یک مدار جدایش مغناطیسی می تواند در تعیین کارایی آن و تدوین استراتژی های مورد نیاز به منظور بهبود عملکرد آتی آن مفید باشد. هدف از این مقاله، ارزیابی عملکرد مدارهای جدایش مغناطیسی واحدهای 2 و 6 مجتمع سنگان است. در هر دو واحد، کانسنگ استخراجی از معدن پس از سنگ شکنی به دو بخش ابعادی ریزدانه (mm10-0) و درشت دانه (mm30-10) تقسیم می شود و سپس هر کدام وارد یک مدار پرعیارسازی مغناطیسی خشک شدت پایین می شود. بطور کلی، 270 نمونه از این 4 مدار جدایش مغناطیسی برداشت شد و مورد آنالیز مقدار آهن کل، اکسید آهن (FeO) و گوگرد قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد عیار آهن محصول تمامی مدارهای پرعیارسازی مغناطیسی بیشتر از 57 درصد است. متوسط بازیابی آهن در مدارهای پرعیارسازی مغناطیسی ریزدانه و درشت دانه واحد 6 به ترتیب برابر 29/92 و 93/78 درصد و برای واحد 2 به ترتیب برابر 25/69 و 36/55 درصد بود. بازیابی مدارهای پرعیارسازی مغناطیسی درشت دانه کمتر از مدارهای ریزدانه است که علت آن شدت میدان مغناطیسی کمتر جداکننده ها در این مدارها برای حفظ عیار مطلوب کنسانتره ها علی رغم درجه آزادی کمتر خوراک است. بازیابی آهن مدارهای جدایش مغناطیسی واحد 2 نسبت به واحد 6 کمتر است که دلیل آن خوراک دهی و شرایط عملیاتی نامناسب جداکننده های مغناطیسی در این واحد بود.