ارزیابی ترکیب بیماران مراجعه کننده به بخش دندان پزشکی کودکان دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان در فاصله ی سال های 1390-1392 در مقایسه با الزامات آموزشی دانشجویان

با توجه به اهمیت «ترکیب بیماران» در کسب مهارت های بالینی، هدف از این مطالعه، بررسی نیازهای دهان و دندان بیماران مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان و مقایسه ی آن با برنامه ریزی آموزشی، جهت تعیین کفایت آموزش بالینی می باشد.
در این مطالعه ی مقطعی- تحلیلی، پرونده های بایگانی شده در بخش کودکان دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان در بین سال های (1392-1390) سرشماری و اطلاعات مربوط به نیازهای دهان و دندان کوکان مراجعه کننده، استخراج گردید و با حاصل ضرب تعداد دانشجوی هر ترم در تعداد موارد ذکر شده و در الزامات آموزشی آن ترم (عملی 1-3) مقایسه، صورت گرفت. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه ی 18 وارد گردید. جهت ارزیابی «ترکیب بیماران»، میانگین نیازهای کودکان محاسبه و جهت مقایسه ی نیازهای کودکان با خدمات ارایه شده برای آن ها آزمون Paired t-test به کار رفت. سطح معنی داری، 5 درصد لحاظ شد.
در واحد عملی کودکان 1 و 2، اکثر خدمات ارایه شده، کمتر از الزامات آموزشی لازم برای دانشجویان بود. در واحد عملی کودکان 3، به جز خدمات کشیدن و ترمیم دندان با (Preventive Resin Restoration) PRR، سایر خدمات ارایه شده در حد الزامات آموزشی دانشجویان نبود. در خصوص خدمت پیشگیرانه و ترمیمی در کلیه ی واحدهای عملی، به نظر رسید، تعداد موارد نیازمند این خدمت برای پوشش الزامات آموزشی، در حد کفایت بوده است. اما خدمت ارایه شده توسط دانشجویان، کمتر از حد انتظار الزامات آموزشی بود. در هر کودک تقریبا نیم یا یک سوم از نیازهای دندانی پوشش داده شد که به طور معنی داری (001/0 > p value، 50/0 = α) با نیازهای واقعی او متفاوت می باشد.
در واحدهای عملی مختلف دندان پزشکی کودکان دانشکده، تعداد بیماران، جهت پوشش الزامات آموزشی مورد انتظار دانشجویان کافی نبود. اجرای دوره های خارج از دانشگاه به صورت اردوی آموزشی برای افزایش تعداد و تنوع بیمارانی که دانشجویان طی دوره ی آموزش بالینی خود می بینند، می تواند موثر باشد.