بررسی میزان استرس و فرسودگی شغلی در میان دستیاران تخصصی دانشکده دندان پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 94-93

استرس و فرسودگی شغلی (burnout) در دستیاران دندان پزشکی عاملی است که می تواند به صورت مستقیم منجر به ضعف روند آموزشی و اقدامات درمانی گردد. هدف از این تحقیق تعیین میزان استرس و فرسودگی شغلی در دستیاران تخصصی دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان بود.
این مطالعه مقطعی- توصیفی تحلیلی، بر روی 90 دستیار تخصصی دندان پزشکی به روش سرشماری انجام گرفت. پرسش نامه های استاندارد جهت سنجش میزان استرس و فرسودگی شغلی بین دستیاران تخصصی توزیع شد. روایی و پایایی این پرسش نامه ها بررسی و تایید گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه ی 20 و روش های آماری توصیفی و آزمون های آماری پیرسون و t-test جهت آنالیز داده ها در سطح معنی داری (05/0 >p value ) بررسی شدند.
در این مطالعه 39 دستیار مرد (3/43%) و 51 دستیار زن (7/56%) شرکت نمودند .میانگین نمره ی استرس دستیاران برابر با (8/11 ± 5/46)، در بازه ی استرس متوسط بود. میزان استرس در دو جنس تفاوت معنی داری نداشت (633/0 =p value ). اما بین دو گروه سنی بالای 28 سال و پایین 28 سال تفاوت معنی دار وجود داشت (016/0 = p value). فرسودگی شغلی در سطح شدید در سه زیرمجموعه ی آن شامل دستاوردهای فردی برابر 8/27%، خستگی روحی برابر 9/8% و شخصیت زدایی برابر 40% بود. بین میزان استرس و سه پارامتر فرسودگی شغلی رابطه ی خطی وجود داشت.
دستیاران تخصصی دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان سطح متوسطی از استرس و سطوح نسبتا بالایی از فرسودگی شغلی نشان دادند که به نظر می رسد لزوم برنامه ریزی در جهت کاهش استرس و فرسودگی شغلی باید مورد توجه قرار گیرد.