اثرات تنش خشکی و تراکم کاشت بر برخی خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی دو اکوتیپ سیر (Allium sativum L.)

تنش خشکی یکی از مهم ترین تنش های غیر زنده می باشد که اثرات نامطلوبی در تولیدات گیاهی دارد. سیر به علت دارا بودن خواص دارویی بی شمار، از گیاهان مهم دارویی به شمار می رود. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف تنش خشکی و تراکم بر محتوی نسبی آب برگ، محتوی پرولین، قند های محلول، کلروفیل a، کلروفیل b، نسبت کلروفیل a/b، کلروفیل کل، کاروتنوئید و نسبت کاروتنوئید به کلروفیل دو اکوتیپ سیر، آزمایشی به صورت اسپلیت-فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان سمنان انجام شد. در این آزمایش سه سطح تنش خشکی براساس 60 و 80 درصد نیاز آبی سیر در شرایط اقلیمی سمنان و به همراه تیمار شاهد (100 درصد نیاز آبی)، به عنوان عامل اصلی و ترکیب فاکتوریل از تراکم در سه سطح ( 30 - 40 و 50 بوته در متر مربع) و رقم در 2 سطح طرود و طبس به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. تراکم کاشت، اثر معنی داری بر هیچ یک از صفات نداشت. اعمال تنش خشکی باعث کاهش معنی داری در محتوی نسبی آب برگ شد. اکوتیپ طبس دارای محتوی نسبی آب بالاتری نسبت به اکوتیپ طرود بود. در اثر تنش، محتوی قند های محلول به طور معنی داری افزایش یافت، اما مقدار پرولین تغییر معنی داری نشان نداد. در سطوح مختلف آبیاری، تفاوت معنی داری در مقادیر کلروفیل a، کلروفیل b وکلروفیل کل مشاهده نشد؛ در صورتی که این صفات و مقدار کاروتنوئید به صورت معنی داری در اکوتیپ طبس بالاتر از اکوتیپ طرود بود. با تشدید تنش خشکی به سطح 60 درصد نیاز آبی، مقدار کاروتنوئید به طور معنی داری کاهش یافت.