ارزیابی برخی از شاخص های رشد گلرنگ با استفاده از آنالیز رگرسیون

هدف از مطالعه حاضر، بررسی شاخص های رشد و ارتباط آن ها با عملکرد دانه ارقام مختلف گلرنگ در تاریخ کاشت های متفاوت بود. بدین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1391 انجام شد. عامل های آزمایش شامل سه تاریخ کاشت (16 فروردین، 6 و 27 اردیبهشت) و چهار رقم گلرنگ (411، سینا، محلی اصفهان و صفه) بودند. نتایج نشان داد سرعت جذب خالص در همه ارقام و تاریخ کاشت ها (به استثنای ارقام 411 و صفه در تاریخ کاشت دوم) در ابتدای فصل رشد روند افزایشی داشت و پس از 43 تا 51 روز پس از کاشت روند کاهشی داشت. حداکثر نسبت سطح برگ در ابتدای فصل رشد به دست آمد و با شیب cm2g-1d-1 051/0 - 033/0 در بین ارقام و تاریخ کاشت های مختلف درحال کاهش بود. حداکثر سرعت رشد نسبی در بین ارقام و تاریخ کاشت های مختلف بین gg-1d-1 251/0- 087/0 متغیر بود که در تاریخ کاشت سوم بالاترین مقدار آن به دست آمد. دوام سطح برگ در ابتدای فصل رشد روند افزایشی داشت و حدود 50 تا 62 روز پس از کاشت روند کاهشی نشان داد. در تاریخ کاشت های دوم و سوم، ارقام زودتر به حداکثر دوام سطح برگ رسیدند، ولی از میزان آن کاسته شد. عملکرد دانه با دوام سطح برگ همبستگی بالایی (88/0r=) نشان داد و به ازای هر واحد افزایش در دوام سطح برگ، 2/12 گرم در متر مربع بر عملکرد دانه افزوده شد. بالاترین مقدار عملکرد دانه از ارقام 411 و محلی اصفهان در تاریخ کاشت اول به دست آمد.