بررسی اثر گلیسیریزیک اسید بر فولیکول های بافت تخمدان در موش های سوری مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک

سندرم تخمدان پلی کیستیک(PCOS) به عنوان مهم ترین دلیل عدم تخمک گذاری و شایع ترین اختلال اندوکرین در سنین باروری زنان می باشد. گلیسیریزیک اسید از مهم ترین ساپونین های گیاه شیرین بیان است. با توجه به اثرات کاهش دهنده تولید آندروژن و آنتی اکسیدانی گیاه شیرین بیان، هدف از این مطالعه بررسی اثر گلیسیریزیک اسید بر فولیکول های بافت تخمدان در موش های سوری مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک می باشد.
در این مطالعه تجربی تعداد 28 سر موش سوری به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. شاهد سالم، شاهد PCOSو تجربی PCOSتیمار شده با گلیسیریزیک اسید(غلظت های 25 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم). سندرم تخمدان پلی کیستیک در گروه های شاهد PCOSو تجربی PCOS با یک بار تزریق عضلانی استرادیول والرات القاء شد. گلیسیریزیک اسید به صورت داخل صفاقی به گروه های تجربی PCOS به مدت 16 روز تزریق شد. محلول سالین به حیوانات گروه شاهد و شاهد PCOS تزریق شد. در پایان دوره تزریق، نمونه بافتی تخمدان توسط هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی و تغییرات هیستولوژیک بررسی شد. داده ها توسط آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و توکی تحلیل شد.
یافته های پژوهش: تعداد فولیکول های پری آنترال، فولیکول های آنترال و جسم زرد در گروه PCOS تیمار شده با غلظت 50 میلی گرم بر کیلوگرم گلیسیریزیک اسید در مقایسه با گروه شاهد PCOS به طور معنی داری افزایش و تعداد فولیکول های کیستیک به طور معنی داری کاهش یافت(P<0.05).
گلیسیریزیک اسید با اثر حفاظتی بر بافت تخمدان در بهبود علائم فولیکولی سندرم تخمدان پلی کیستیک موثر است.