تاثیر سه گونه قارچ میکوریز بر عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیک دو رقم سیب زمینی تحت تنش خشکی در شرایط کنترل شده

در سال های اخیر کمبود بارندگی یکی از مشکلات درحال افزایش در بسیاری از کشورهای جهان بوده که تولید محصولات کشاورزی را محدود ساخته است. یکی از راهکارهای مناسب در کشاورزی برای مقابله با تنش خشکی، برقراری رابطه هم زیستی در برخی گیاهان با قارچ های میکوریزی می باشد. دراین راستا مطالعه ای به منظور بررسی تاثیر سه گونه قارچ میکوریزایی (Glomus mosseae،Glomus intraradices و Glomus fasciculatum) بر دو رقم سیب زمینی (آگریا و فونتانه) در شرایط تنش خشکی و بدون تنش (شاهد) در سال 1391 و در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی سبب کاهش معنی دار عملکرد غده، سطح برگ و وزن خشک اندام هوایی شد. رقم فونتانه نسبت به آگریا عملکرد و تعداد غده بالاتری داشت. کاربرد قارچ های میکوریز سبب افزایش بیوماس، سطح برگ و عملکرد تک بوته در شرایط تنش و غیر تنش شد. قارچ G. fasciculatum نسبت به سایر گونه ها تاثیر مثبت بیش تری بر صفات مورد مطالعه ارقام سیب زمینی داشت. در رقم فونتانه و اگریا قارچ G. fasciculatum به ترتیب با با 177 و 138 گرم وزن غده بالاترین عملکرد را به خود اختصاص دادند. تیمار شاهد در شرایط تنش و بدون تنش نسبت به تیمارهای قارچی کم ترین مقدار را دارا بود.