بررسی نقش نوستالژی (خاطرات گذشته) بر مقاصد رفتاری گردشگران ورزشی پیست های اسکی

روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود که هدف آن بررسی نقش نوستالژی (خاطرات گذشته) بر مقاصد رفتاری گردشگران پیست های اسکی استان تهران بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه گردشگران پیست های اسکی بودند که حداقل 3 مرتبه در سال به این پیست ها مراجعه داشتند. بنابراین با توجه به نامعین بودن حجم جامعه، برای بدست آوردن حجم نمونه از رابطه حجم نمونه برای جامعه نامحدود کوکران استفاده و حجم نمونه بدست آمد (197=N). ابزار گردآوری داده ها برای نوستالژی و مقاصد رفتاری گردشگران پرسشنامه هیتای چو (2014) بود که روایی صوری و محتوایی آن توسط 8 تن از اساتید متخصص مورد تایید و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای نوستالژی (922/0=α) و برای مقاصد رفتاری (836/0=α) بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کالموگروف اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه در سطح معناداری (05/0≥P) استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین متغیر نوستالژی و ابعاد آن با مقاصد رفتاری گردشگران ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد (01/0P≤، 318/0r=). همچنین از بین ابعاد نوستالژی، مولفه هویت گروهی (414/5=t،464/0=Beta) و جامعه پذیری (093/2=t،161/0=Beta) به ترتیب پیش بین قویتری برای مقاصد رفتاری گردشگران می باشند. تمایل به تداعی شدن خاطرات خوش گذشته از طریق پذیرش هنجارها و تشریفات گروه، برقراری ارتباط و تعامل با دیگران در گردشگران از جمله مواردی است که سازمان های ورزشی با استفاده از نوستالژی می توانند به عنوان ابزاری متقاعد کننده، مقاصد رفتاری گردشگران را تحت تاثیر قرار دهند.