بررسی اثر محدودیت کمی خوراک بر عملکرد، خصوصیات تولید مثلی و شاخص تنش مرغان بومی ایستگاه مرغ بومی خراسان

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف محدودیت کمی خوراک بر عملکرد مرغان بومی استان خراسان، آزمایشی با استفاده از 350 قطعه مرغ بومی در قالب طرح کاملا تصادفی با هفت تیمار آزمایشی، پنج تکرار و 10 مرغ در هر تکرار از سن 36 الی 52 هفتگی در ایستگاه مرغ بومی خراسان اجرا شد. تیمارهای آزمایشی بر پایه ذرت، سویا، گندم و جیره ی یکسان بدین صورت بود که در گروه شاهد مصرف خوراک به صورت آزاد بود و در سایر تیمارها مصرف روزانه در حد 125، 120، 115، 110، 105 و 100 گرم محدود گردید. نتایج نشان داد که محدودیت خوراک تا سطح 110 گرم باعث کاهش معنی دار در درصد تولید تخم مرغ نشد، اما گروه های مصرف کننده کمتر از 110 گرم خوراک در روز، کاهش معنی دار درصد تولید را نشان دادند. سطوح 100 و 110 گرم محدودیت خوراک جیره غذایی در مقایسه با مصرف خوراک آزاد، اثر معنی داری بر وزن تخم مرغ نشان نداد. گروه های با محدودیت مصرف 100 و 105 گرم در روز، کاهش معنی دار وزن توده تخم مرغ را نسبت به گروه شاهد و سایر گروه ها نشان دادند. بهترین ضریب تبدیل غذایی در سطح 110 گرم محدودیت خوراک مشاهده شد. محدودیت خوراک در سطح 105 و 100 گرم در روز باعث کاهش درصد چربی حفره بطنی و وزن سنگدان شد؛ اما بر وزن لوله تخم بر و مجموعه تخمدانی اثری نداشت. محدویت خوراک در سطح 100 گرم در روز باعث افزایش نسبت هتروفیل به لنفوسیت گردید، اما سایر سطوح محدودیت خوراک اثری بر این نسبت نداشت. به طور کلی نتایج این بررسی نشان داد که میزان 110 گرم محدودیت خوراک در روز باعث کاهش تولید تخم مرغ و تغییر در نسبت هتروفیل به لنفوسیت در پرنده نشد و این میزان محدودیت در بهبود ضریب تبدیل غذایی در مرغان بومی موثر است.