تغییرات وابسته به سن الکتروکاردیوگرافی و اکوکاردیوگرافی در سگ های ژرمن شفرد

پیری با ایجاد تغییرات متعدد در سیستم قلبی-عروقی منجر به کاهش آستانه برای ظهور بالینی بیماری قلبی می شود. هدف از این مطالعه مشخص نمودن وجود تغییرات ساختاری و عملکردی قلب در سگ های سالم از سنین مختلف بود. ارزیابی های رادیوگرافی، الکتروکاردیوگرافی (ECG) و اکوکاردیوگرافی 20 سگ نژاد ژرمن شفرد از لحاظ بالینی سالم به منظور تعیین مقادیر پارامترهای مربوطه انجام شد. پس از آن، مقادیر ارزیابی های قلبی بین سگ های پیر و جوان مقایسه شده و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نمودارهای ECG وجود آریتمی های بالینی قابل توجهی را نشان ندادند، وجود آن ها بین سگ های سنین مختلف به طور معنی داری متفاوت نبود. تفاوت های آماری معنی داری در مدت زمان QRS (P<0.05) و دامنه موج R (P<0.05) بین گروه ها وجود داشت، اما همه مقادیر در محدوده مقادیر مرجع ECG برای سگ های سالم بودند. در مورد تغییرات ساختاری، ضخامت دیواره بطن چپ در پایان دیاستول (LVWd) و پایان سیستول (LVWs)، و ضخامت نسبی دیواره (RWT) بین سگ های پیر و جوان به طور معنی داری تفاوت داشتند (به ترتیب P<0.001، P<0.05، P<0.05). این تفاوت ها در ساختار قلب با اختلال در عملکرد سیستولیک همراه نبودند که توسط کوتاه شدن کسری بطن چپ تعیین شدند. شاخص استرس دیوار دیاستولیک در سگ های پیر به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.05). سگ های پیر و جوان عملکرد الکتریکی و سیستولیک مشابهی را نشان دادند. سگ های پیر در مقایسه با سگ های جوان ساختار قلبی متفاوتی داشتند، که می تواند منجر به تغییر عملکرد دیاستولیک شود.