بررسی ارتباط بین شدت بی ثباتی خودگزارشی با تعادل و سطح سلامت در افراد با بی ثباتی عملکردی مچ پا

بی ثباتی مزمن عملکردی مچ پا که با حس بی ثباتی و تکرار پیچ خوردگی مشخص می شود، با اختلال تعادل و محدودیت در فعالیت های روزمره و ورزشی افراد، سطح سلامت آن ها را دستخوش تغییر می کند. اطلاعات کمی در مورد رابطه بین احساس بی ثباتی گزارش شده توسط افراد، که شکایت اصلی بیماران است، با وضعیت تعادل و سطح سلامت آن ها موجود می باشد.
23 فرد مبتلا به بی ثباتی مزمن یک طرفه مچ پا (63/4±31/29 سال) و 23 فرد سالم (21/5±52/30 سال) در این مطالعه شرکت کردند. جهت سنجش تعادل از مجموعه آزمون های Balance Error Scoring System (BESS) استفاده شد. همچنین افراد دو پرسشنامه SF-36 و شاخص بی ثباتی مچ پا را تکمیل نمودند. برای مقایسه بین گروه ها از آزمون تی مستقل و من ویتنی و برای ارتباط سنجی بین متغیرها از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد.
نمره BESS در گروه افراد با بی ثباتی عملکردی مچ پا به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (P<0.05). آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد که رابطه معنی دار بین شاخص بی ثباتی مچ پا با تمام بخش های پرسشنامه SF-36 به جز انرژی/خستگی و عملکرد اجتماعی وجود دارد (r= 0.43 to 0.85، P>0.05). هیچ رابطه معنی داری بین آزمون های تعادلی با شاخص بی ثباتی مچ پا یافت نشد.
ارتباط قوی شاخص بی ثباتی با بخش جسمانی پرسشنامه SF-36نشان می دهد میزان بی ثباتی که توسط بیمار گزارش می شود، تاثیر جدی بر سلامت جسمانی او می گذارد. اما گزارش بیمار با نتایج آزمون های تعادلی ارتباط معنی دار ندارد.