بررسی اثر عصاره پلاکتی مشتق از خون بندناف بر تکثیر سلول های تک هسته ای خون بندناف در آزمایشگاه

علی رغم نتایج رضایت بخش پیوند خون بندناف در درمان بعضی بیماری های خونی، یکی از چالش ها در این زمینه، حل مشکل تعداد کم این سلول ها می باشد. سال های اخیر عصاره پلاکتی به لحاظ غنی بودن از فاکتورهای رشد به عنوان مکمل کشت سلول مزانشیم در سلول درمانی معرفی شده است. هدف این مطالعه، بررسی اثر عصاره پلاکتی مشتق از خون بندناف بر تکثیر، تمایز و درصد زنده مانی سلول های تک هسته ای خون بندناف در شرایط آزمایشگاهی است.
کنسانتره پلاکتی در غلظت plt/ml109×2 از پلاسمای خون بندناف تهیه شد. تعداد 106 سلول تک هسته ای خون بندناف در حضور سایتوکاین های Flt3L، SCFوTPO حاوی غلظت های متفاوت (10%-0) از عصاره پلاکتی مشتق از خون بندناف کشت شدند. درصد زنده مانی این سلول ها با استفاده از رنگ آمیزی تریپان بلو، سنجش تمایز سلول های تک هسته ای آزمایش Colony Assay، اندازه گیری درصد سلول های بنیادی خون ساز با شاخص سطحی (CD133+ CD34+ CD38-) از طریق فلوسایتومتری و بیان کمی ژن CD34 با روشQRT- PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.
غلظت 5٪ عصاره پلاکتی مشتق از خون بندناف همراه با سایتوکاین ها سبب تکثیر 12برابری (P<0.0001) سلول های تک هسته ای خون بندناف، 6/1 برابر کلونی BFU-E، 1/2 CFU-GM، 7/1 CFU-MIX و 3/3 برابر سلول هایCD133+ CD34+ CD38- می شود. ژن CD34 نیز در گروه 5٪ LP -UCB افزایش معنی دار نشان داد.
عصاره پلاکتی خون بندناف را می توان به عنوان مکمل در کشت سلول های تک هسته ای خون بندناف و سلول های بنیادی خون ساز به منظور افزایش تکثیر و حفظ خاصیت بنیادی آن ها استفاده کرد.