NMRI اثر رتینوئیک اسید بر تکوین بیضه ای موش کوچک آزمایشگاهی نژاد

رتینوئیدها، مولکول های مهمی هستند که فرآیندهای اساسی نمو را در تمام مهره داران تنظیم می کنند. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر رتینوئیک اسید بر فرآیند نمو بیضه است.
یک گروه از موش های تازه به دنیا آمده نژاد NMRI تحت تزریق داخل صفاقی رتینوئیک اسید به میزان mg/Kg.b.w 25 قرار گرفتند و گروه دیگر بدون تزریق بودند. پس از 21 روز حیوانات نر جدا و در 60 روزگی کشته شدند و بیضه ها از بدن آن ها خارج گردید. از هر گروه، هفت سر موش از لحاظ ویژگی ظاهری بیضه مورد مشاهده قرار گرفتند. در بررسی میکروسکوپ نوری، شمارش سلولی اپی تلیوم لوله های منی ساز انجام شد و قطر لوله های منی ساز اندازه گیری شد و با آزمون آماری T-test بین گروه های کنترل و آزمایش مقایسه صورت گرفت.
وزن بیضه در مقایسه با گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت. در اپی تلیوم زایای بیضه، ضخامت اپی تلیوم و تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتیدهای گرد و طویل شده در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (P<0.05).
به کارگیری رتینوئیک اسید پس از تولد، بر نمو بیضه و اپی تلیوم لوله های منی ساز آن، موثر است. حتی دوز ناچیز آن بر تقسیمات سلولی اپی تلیوم منی ساز اثر مخربی دارد به طوری که تعداد سلول های زایا تحت تاثیر آن کاهش می یابد؛ لذا در استفاده از ویتامین A و مشتقات سنتتیک آن مانند رتینوئیک اسید برای مادران باردار و شیرده باید احتیاط لازم صورت گیرد.