اصلاحات ارضی ایران و پیامدهای منطقه ای آن)مطالعه موردی شورش خوانین بویراحمد در منطقه کهگیلویه و بویر احمد از زمستانت 1341 تا بهار 1342

اجرای قانون اصلاحات ارضی در سال 1341، علی رغم نقائص فراوان، در نخستین گام، لغو نظام زمین داری سنتی و روابط ارباب رعیتی را به دنبال داشت. تقسیم اجباری زمین و، به تبع آن، از دست رفتن منابع قدرت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مالک و رئیس ایل باعث شد تا در برخی از مناطق جنوب، از جمله منطقه بویراحمد، که همچنان مناسبات کهن ایلی حکمفرما بود، مالکان سنتی اقدام به شورش کنند. مقاله حاضر بر آن است، که با روش اسنادی کتابخانه ای و با رویکرد توصیفی تحلیلی، شورش دو تن از مالکان سنتی، در منطقه بویراحمد، به نام های عبدالله ضرغامپور و ناصر طاهری، را بررسی و ماهیت شورش آنها را اثبات کند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که دلیل این شورش ها از ابتدا مقاومت خوانین در برابر اصلاحات ارضی بوده که در مراحل آخر، اشخاصی با رویکرد مذهبی نیز در این جریان شرکت کردند.