ریتنشن جهت ثبات نتایج درمان های ارتودنسی: مروری بر مقالات

ریلپس یک ریسک فاکتور غیر قابل پیش بینی برای هر بیمار است. باید قبل از آغاز درمان، بیماران از ریسک ریلپس در درازمدت و راه های کاهش آن آگاه گردند. بعضی از علل ریلپس در کنترل ارتودنتیست هستند، اما بقیه، نظیر تغییرات بافت نرم و رشد تاخیری، تحت مدیریت درمانگر نبوده و از این رو ممکن است مسئول تغییرات موقعیت دندان ها، در دراز مدت باشند. لذا، ریتنشن بعد از درمان ارتو بوسیله محققین و ارتودنتیست ها توصیه می گردد. هدف از ریتنشن نگهداری دندان ها در جای صحیح خود بعد از پایان درمان است. در این مقاله سعی شده مروری بر علل ریلپس و راه های کاهش آن با استفاده از ریتینرها و درمان های کمکی جدید داشته باشیم.