رابطه آلودگی هوا بر مرگ و میر ناشی از ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی در شهر مشهد در سال 1390

هدف از این مطالعه، برآورد اثر آلودگی هوا بر میزان نرخ مرگ و میر بیماران مبتلا به ناراحتی قلبی عروقی در شهر مشهد در سال 1390 با استفاده از مدل رگرسیونی دو جمله ای منفی می باشد.
داده های مرگ و میر قلبی شهر مشهد و انواع بیماری های قلبی بر اساس کدبندی ICD 10 تعریف گردید. متغیر وابسته، لگاریتم تعداد موارد مرگ و میر روزانه قلبی عروقی معرفی شد. متغیرهای مستقل و عوامل خطر آلاینده های هوا، تعریف شدند. اثر عوامل بر روی مرگ و میر قلبی و برآورد نسبت بروز مرگ و میر (IRR)، با یک روز تاخیر و با نرم افزار STATA انجام شد.
بر اساس تحلیل رگرسیون دو جمله ای منفی، ارتباط معنی داری بین افزایش آلایندگی هوا و افزایش نرخ بروز مرگ و میر قلبی دیده شد. بر این اساس، در ازای یک واحد افزایش در آلاینده های CO، SO2، NOX، NO2 و NO نرخ خطر بروز نسبت مرگ و میر به ترتیب (37/1، 10/1) CI: 23/1، )05/1 ،01/1)CI: 03/1، (003/1 ،001/1)CI: 001/1، (014/1،006 /1) CI: 01/1، (003/1 ،001/1) 002/1 افزایش یافته است. رابطه معنی داری بین غلظت ذرات معلق PM10 و PM2.5 و نرخ مرگ و میر قلبی وعروقی دیده نشد. افزایش در میزان ازن هوا تاثیری معکوس بر افزایش نرخ مرگ و میر داشته است (99/0 ، 97/0):CI 98/0 .
استنتاج: از میان آلاینده ها، مونوکسید کربن، بیش ترین اثر و ازن اثر معکوس و معنی داری بر افزایش نسبت نرخ بروز مرگ و میر قلبی، داشته است.