اثر نانوذرات اکسیدآهن پوشش داده شده با کیتوزان بر شاخص های عملکردی کلیه موش های صحرایی

نانوذرات اکسیدآهن به عنوان عنصر ایجاد کننده تضاد در رزونانس مغناطیسی هسته ای و نیز در دارورسانی هدفمند دارای استفاده های گسترده ای است. با این وجود اثر سمی این نانوذرات بر سلامتی انسان هنوز به طور کامل بررسی نشده است. کیتین بعد از سلولز یکی از فراوان ترین مواد آلی موجود در طبیعت است که کاربردهای زیادی در صنایع غذایی، آرایشی، کشاورزی، پزشکی و محیط دارد. این پلیمر، ساختار اسکلتی سخت پوستان، حشرات و دیواره سلولی برخی از باکتری ها و قارچ ها را تشکیل می دهد. مشتق داستیله کیتین، کیتوزان نامیده می شود که قابلیت انحلال آن از کیتین بیشتر است. این مطالعه به منظور تعیین اثر نانوذرات اکسیدآهن پوشش داده شده با کیتوزان بر شاخص های عملکردی کلیه موش های صحرایی انجام شد.
در این مطالعه تجربی 60 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار به 10 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شم سرم فیزیولوژی دریافت نمود. غلظت های 50، 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش از کیتوزان، نانوذرات اکسیدآهن بدون پوشش و نانوذرات با پوشش کیتوزان به صورت درون صفاقی به 9 گروه از موش ها تزریق گردید. در فواصل زمانی 15 و 30 روز پس از تزریق نمونه های خونی مستقیما از قلب حیوانات جمع آوری گردید و شاخص های عملکردی کلیه شامل اوره، کراتینین، اسیداوریک، سدیم، پتاسیم و پروتئین تام اندازه گیری شد.
تزریق نانوذرات اکسیدآهن با پوشش کیتوزان اختلاف آماری معنی داری بر میزان متوسط اوره، کراتینین، اسیداوریک، سدیم، پتاسیم و پروتئین تام نسبت به گروه شم و گروه های دریافت کننده نانوذرات بدون پوشش و گروه های دریافت کننده کیتوزان ایجاد ننمود. در طول مدت آزمایش مرگ و میری در حیوانات مشاهده نشد.
به نظر می رسد کاربرد کوتاه مدت نانوذرات اکسیدآهن با پوشش کیتوزان در موارد بیولوژیک و پزشکی سمیت خاصی در کلیه ایجاد نمی کند.