اثربخشی گروه درمانی شناختی وجودی بر کیفیت زندگی سالمندان

با افزایش جمعیت سالمندی، توجه به عوامل اثرگذار بر کیفیت زندگی آنها بیش از پیش ضرورت پیدا می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بر کیفیت زندگی سالمندان می بود.
پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون باگروه کنترل می باشد. جامعه پژوهش را تمامی سالمندان سرای سالمندی کهریزک تشکیل میدهند. در مرحله اول افراد شرکت کننده در پژوهش به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و پس ازپاسخ دهی به پرسشنامه کیفیت زندگی وکسب نمره لازم برای ورود به تحقیق با استفاده از نمونه گیری تصادفی دردوگروه آزمایش وکنترل (هر گروه 12 نفر) قرارگرفتند.گروه آزمایش طی10جلسه به شیوه گروهی درمعرض درمان شناختی وجودی قرارگرفتند، ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. داده های گردآوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج بدست آمده از پژوهش بیانگر این است که بین نمرات پیش آزمون گروه کنترل و آزمایش تفاوتی وجود نداشت ولی بین میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (001/0، Sig= 52/31F=). بنابراین می توان گفت درمانی شناختی وجودی موجب بهبود کیفیت زندگی سالمندان شده است.
نتیجه گیری کلی: گروه درمانی شناختی وجودی با بهره گیری از مفاهیمی همچون مرگ، معنا، تحریف ها شناختی و مسولیت پذیری توانست سطح کیفیت زندگی سالمندان را افزایش دهد. بنابراین انجام مداخلات درمانی بر اساس این رویکرد می تواند در ارتقاء کیفیت زندگی مفید باشد.