سنجش زیست پذیری در شهرها بر اساس روش F'ANP (مطالعه موردی: نواحی پانزده گانه شهر ارومیه)

نواحی شهری مراکز اصلی رشد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در هر کشوری است که خود را به عنوان جذاب ترین نقاط برای ایجاد ثروت، کار، خلاقیت و نوآوری اثبات کرده است. این نواحی با چالش های مهمی در زمینه های مختلف روبه روست. این مشکلات کیفیت زندگی و زیست پذیری را به شدت کاهش می دهد. هدف این تحقیق سنجش میزان زیست پذیری در نواحی شهری ارومیه بر اساس شاخص های موثر در تعیین زیست پذیری است. لذا، برای رسیدن به این هدف، محاسبات مربوط به نه شاخص موثر در زیست پذیری بر اساس فرایند مدل تحلیل عاملی- فرایند تحلیل شبکهو با استفاده از نرم افزارهای Excel، SPSS، MATLAB وGIS انجام شده است. مرحله اول از مدل دو مرحله ای F''ANP شامل اجرای مدل تحلیل عاملی است که شاخص ها در چهار عامل دسته بندی شده است. مرحله دوم، اجرای مدل فرایند تحلیل شبکه و به تبع آن تشکیل ماتریس های مربوط به مدل شبکه ای را شامل می شود. نتایج حاصل از تلفیق شاخص ها بر اساس روش حسابی بیانگر آن است که 9 درصد از مساحت نواحی در پهنه زیست پذیری خیلی کم، 38 درصد در زیست پذیری کم، 25 درصد در زیست پذیری متوسط، 13 درصد در زیست پذیری زیاد و 15 درصد در پهنه زیست پذیری خیلی زیاد قرار دارد.