محیط پژوهش آموزی، کیفیت تعامل استاد دانشجو و خودکارامدی پژوهش: ارائه یک الگو

پژوهش حاضر با هدف بررسی روابط بین محیط پژوهش آموزی، کیفیت تعامل استاد دانشجو و خودکارامدی پژوهش در قالب یک الگوی علی انجام شده است.
روابط بین متغیرها در قالب یک الگوی مفروض، به روش همبستگی از نوع الگویابی و در بین دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه های دولتی شهر تهران مورد آزمون قرار گرفته است. نمونه معرفی مرکب از 270 دانشجو، پرسشنامه های روا و پایا «محیط پژوهش آموزی»، «کیفیت تعامل استاد راهنما دانشجو» و «خودکارامدی پژوهش» را پاسخ داده و داده های حاصله با استفاده از «تحلیل مسیر»، تحلیل شدند.
نتایج حاکی از آن است که الگوی پژوهش برازش کاملی با داده ها دارد. در این الگو، اثر مستقیم محیط پژوهش آموزی بر کیفیت تعامل استاد راهنما دانشجو و خودکارامدی پژوهش و اثر غیر مستقیم آن بر خودکارامدی پژوهش، مثبت و معنادار است.
بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که کیفیت تعامل استاد- دانشجو یک میانجی مناسب در ارتباط بین محیط پژوهش آموزی و خودکارامدی پژوهش است؛ یعنی هر میزان که کیفیت تعامل استاد- دانشجو در اثر محیط پژوهش آموزی افزایش یابد، خودکارامدی پژوهش هم افزایش می یابد.