بررسی کارآیی مداخله آموزشی مبتنی بر مدل گاتمن بر صمیمیت زناشویی زنان

امروزه زوج ها مشکلات شدید و فراگیری را در هنگام برقراری و حفظ روابط صمیمانه و ارضاء انتظارات و نیازهای یکدیگر تجربه می کنند. ایجاد و حفظ روابط صمیمانه و ارضاء نیازهای روانی و عاطفی در جریان ازدواج یک مهارت و هنر است که علاوه بر سلامت روانی و تجارب سالم اولیه نیازمند داشتن نگرش های منطقی و کسب مهارت ها و انجام وظایف خاصی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی کارآیی مداخله آموزشی مبتنی بر مدل گاتمن بر صمیمیت زناشویی زنان انجام شد.
پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و به شیوه پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. نمونه پژوهش حاضر را 24 زن واجد شرایط از زنان مراجعه کننده به مرکز همیاران سلامت روان شهر بجنورد در سال 1393 تشکیل میدادند که به شیوه در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در مرحله پیش آزمون، دو گروه بوسیله مقیاس صمیمیت زناشویی تامپسون و والکر 1983(MIS-17) مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس مداخله آموزشی به شیوه گاتمن در 6 جلسه 2 ساعته برای گروه آزمایش اجرا گردید، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. پس از پایان جلسات آموزشی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از SPSS-18 و روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس استفاده گردید.
تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین زنان دو گروه آزمایش و کنترل از لحاظ میزان صمیمیت زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد و مداخله آموزشی مبتنی بر مدل گاتمن باعث ارتقاء صمیمیت زناشویی زنان گروه آزمایش شده است.
مدل آموزشی گاتمن باعث بهبود روابط صمیمانه می گردد. می توان از این شیوه آموزشی در جهت غنی سازی روابط زناشویی استفاده نمود.