عوامل فردی و سازمانی موثر بر تفکر راهبردی از دیدگاه فرماندهان و مدیران نیروی انتظامی

هدف این پژوهش، تبیین و اولویت بندی عوامل موثر بر تفکر راهبردی از دیدگاه فرماندهان، روسا و مدیران نیروی انتظامی است.
پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش، شامل فرماندهان، روسا و مدیران نیروی انتظامی به تعداد 185 نفر بود. با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 125 نفر به عنوان نمونه آماری تعیین شدند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی پرسش نامه در زمان برگزاری نشست فصلی فرماندهان نیروی انتظامی بین آنان توزیع و جمع آوری شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته حاوی 40 پرسش بر اساس طیف لیکرت است که روایی آن از روش صوری با استفاده از نظر اساتید و کارشناسان و متخصصان مرتبط با موضوع تایید شد. همچنین برای محاسبه پایایی پرسش نامه از روش محاسبه ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد و مقدار آن 899/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها ازطریق آزمون «تی و رگرسیون» صورت گرفت.
براساس یافته های پژوهش، عوامل فردی و سازمانی اثر قابل توجهی بر تفکر راهبردی در بین فرماندهان، روسا و مدیران عالی نیروی انتظامی دارد و بین این عوامل و اتخاذ راهبرد اثربخش، رابطه معناداری وجود دارد.
به طورکلی نتایج نشان می دهد که تفکر سیستمی، توجه به آینده نگری، فرضیه محوری، تمرکز بر اهداف، تفکر در زمان، فرصت طلبی هوشمندانه، خلاقیت و نوآوری، سبک مدیریت مشارکتی، وجود ساختار سازمانی پویا و منعطف، فرهنگ سازمانی مشوق و سیستم ها و فرایندهای مطلوب سازمانی، موجب اغنای تفکر راهبردی در بین فرماندهان و مدیران نیروی انتظامی خواهند شد.