اثر نوع سیستم تربیت و محلول پاشی برگی کلراید کلسیم بر عمر انبارمانی میوه سیب رقم های گالا و دلبار استیوال

نوع سیستم تربیت و محلول پاشی قبل از برداشت با کلسیم می تواند عمر انبارمانی میوه ها را تحت تاثیر قرار دهد. در پژوهش حاضر، اثر محلول پاشی برگی کلراید کلسیم (غلظت های صفر، 75/0، 5/1 و 3 گرم در لیتر) در طی دو، چهار و شش هفته قبل از برداشت بر کیفیت میوه های سیب (Malus domestica) رقم های گالا و دلبار استیوال که به سه حالت (وی شکل، هایتک و کوردون) تربیت شده بودند، در پایان 4 ماه انبارمانی بررسی شد. این آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفیبا 4 تکرار طراحی شده بود. خصوصیات میوه مانند سفتی بافت میوه، مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته قابل تیتر (TA)، TSS/TA، فنل کل، فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، مقدار اتیلن و شدت تنفس در پایان دوره انبارمانی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که نوع سیستم تربیت و تغذیه برگی کلراید کلسیم اثر معنی داری بر کیفیت پس از برداشت میوه ها داشت. محلول پاشی با کلراید کلسیم باعث افزایش TSS، TA، ظرفیت آنتی اکسیدانی، مقدار آنتوسیانین، مقدار فنل و سفتی بافت میوه را در مقایسه با میوه های شاهد در پایان دوره انبارمانی شد. در کلیه سیستم های تربیت، سفتی بافت میوه های رقم گالا به طور معنی داری بیشتر از میوه های رقم دلبار استیوال بود. بیشترین میزان TSS (22/14 درصد) و TA (47/0 درصد) میوه در سیستم تربیت هایتک و با غلظت 75/0 گرم در لیتر کلراید کلسیم، مشاهده شد. مقدار اتیلن میوه های رقم دلبار استیوال در هر سه سیستم تربیت (36/18، 22/15 و 11/15 نانولیتر بر گرم ساعت) به طور معنی داری از رقم گالا (60/6، 38/6 و 43/8 نانولیتر بر گرم ساعت) بیشتر بود. محلول پاشی قبل از برداشت کلراید کلسیم توانست، تولید اتیلن و شدت تنفس میوه های سیب در هر سه سیستم تربیتی را به طور معنی داری نسبت به میوه های شاهد در پایان دوره انبارمانی کاهش دهد.