پیشنهاد الگوی مفهومی مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی برای صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران

امروزه خلاقیت و نوآوری و مدیریت آن، یک نیاز راهبردی برای سازمان های رسانه ای است. این سازمان ها نیازمند نوعی سازوکار ویژه هستند تا بتوانند خلاقیت را خلاقانه مدیریت کنند. نیاز به مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی، در سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نیز احساس می شود.
به صورت مشخص هدف پژوهش حاضر طراحی الگوی مفهومی پیشنهادی مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی برای صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران است.
پژوهش حاضر با روش نظریه پردازی داده بنیاد اجرا شده است. برای این منظور، 10 نفر از مطلع ترین مدیران و برنامه سازان تلویزیونی و نیز صاحب نظران و کارشناسان حوزه خلاقیت و نوآوری در عرصه دانشگاهی کشور، بر اساس روش نمونه گیری نظری، انتخاب شدند. داده ها با بهره گیری از روش مصاحبه عمیق گردآوری و پس ازآن طبق سازوکار مطرح در روش نظریه پردازی داده بنیاد با اجرای مراحل کدگذاری باز، محوری و گزینشی، تحلیل شد.
کدهای مستخرج از مصاحبه ها در چهار دسته کد محوری دسته بندی شدند. یک دسته از مفاهیم به معرفی ویژگی ها و ابعاد فرایند برنامه سازی تلویزیونی می پردازد؛ دسته بعدی ضمن بررسی نقش مدیر در مراحل مختلف فرایند برنامه سازی، برخی از وظایف و تکالیف اولیه و ویژگی های ذاتی و مهارتی او را در مدیریت خلاقیت و نوآوری بیان می کند؛ در کد محوری سوم، نقش ها و وظایف برنامه ساز در فرایند برنامه سازی و همچنین استعدادها، مهارت ها و توانایی های او جا می گیرد؛ و نهایتا مفاهیم مرتبط با نیازها، الزامات و اقدامات پایه ای در بروز خلاقیت و نوآوری در سازمان نیز در کد محوری چهارم دسته بندی می شود.
در پایان برای اولین بار الگوی مفهومی مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی شامل چهار بعد برنامه سازی تلویزیونی خلاق، مدیر در برنامه سازی تلویزیونی خلاق، برنامه ساز در برنامه سازی تلویزیونی خلاق و سازمان و برنامه سازی تلویزیونی خلاق، طراحی و برای اجرا در معاونت سیمای سازمان صداوسیما پیشنهاد شد.