تعیین سن مجموعه ی نفوذی لخشک به روش اورانیوم-سرب روی کانی های زیرکن و تیتانیت، شرق ایران

مجموعه ی نفوذی لخشک متشکل از توده گرانودیوریتی و دایک های مونزودیوریتی- داسیتی، بخشی از نوار گرانیتوئیدی جنوب غربی زاهدان- سراوان است که مساحتی حدود Km290 را دربر گرفته است. این دایک ها به صورت دسته ی دایک موازی و با روند غالب شمال شرقی - جنوب غربی حدود 20 الی 30 درصد حجم توده را به خود اختصاص داده اند. توده گرانودیوریتی دارای بافت دانه ای است و از پلاژیوکلاز، پتاسیم فلدسپار، کوارتز، هورنبلند سبز و بیوتیت. کانی های فرعی موجود در آن عبارتند از زیرکن، تیتانیت، آپاتیت، آلانیت و اکسیدهای آهن. دایک های مونزودیوریتی دارای بافت بلوری ریزدانه بوده و بیشتر از کانی های پلاژیوکلاز و هورنبلند قهوه ای تشکیل شده اند، درحالی که دایک های داسیتی دارای پلاژیوکلاز، سانیدین، کوارتز، بیوتیت و مقدار کمی هورنبلند هستند و بافت پورفیری دارند. برای تعیین سن به روش اورانیوم-سرب، بهترین زیرکن ها و تیتانیت ها از سنگ های مورد نظر جدا شدند. نتایج تعیین نسبت های اورانیوم و سرب به وسیله ی طیف سنج جرمی نشان داد که سنگ های توده گرانودیوریتی لخشک در 1/0 ± 9/29 میلیون سال پیش تشکیل شده اند و سپس دایک های مونزودیوریتی در 11/0 ± 95/28 میلیون سال و دایک های داسیتی در 69/0 ± 11/28 میلیون سال پیش در آن تزریق شده اند.