عوامل بازدارنده در توسعه منجی گرایی مهدوی از دیدگاه اسلامی

منجی گرایی یکی از وجوه مشترک ادیان توحیدی و از جمله پدیده های معنوی است که در ادیان مختلف وجود دارد. مصادیق منجی در میان پیروان ادیان، گوناگون است. مسلمانان، نجات جوامع بشری را در ظهور حضرت مهدی(ع) می دانند و با توسل به آن حضرت، در زمینه سازی برای ظهور جامعه مهدوی تلاش می کنند. در مسیحیت نیز، نجات جامعه بشری را در ظهور حضرت عیسی(ع) دانسته اند. در این میان، عده ایی از منجی گرایی مهدوی گریزان بوده و کسب درآمد و قدرت خود را در گرو ایجاد زمینه های کاذب معنویت گرایانه می دانند. شناخت عوامل بازدارنده مهدویت گرایی از دیدگاه اسلامی، از دغدغه های اصلی این پژوهش است. این مهم، با روش تحلیل ثانوی بر داده های نقلی که برگرفته از قرآن و حدیث است، انجام می شود. عواملی مانند: «خود» فردی، شیاطین، سحر، کسب پول و تنوع طلبی در معنویت گرایی، سبب جلوگیری از گسترش منجی گرایی مهدوی(ع) می گردد و چگونگی کنترل این عوامل از یافته های نوآورانه این تحقیق است.