یافته کوتاه: اثر سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و شوری های متفاوت آب بر شاخص های بیوشیمیایی همولنف میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) جوان

در مطالعه حاضر شاخص های بیوشیمیایی همولنف میگوی پاسفید غربی (Litopenaeus vannamei) با سه سطح متفاوت پروتئین جیره غذایی (45 و 35، 25%) در سه سطح شوری آب پرورشی (ppt 35-32 و 15-12، 3-0) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تعداد 350 قطعه میگو با متوسط وزن و طول اولیه 18/0±55/5 گرم و 15/0±81/8 سانتی متر در 27 مخزن بتنی با ظرفیت 10 تن (طول: cm 600، عرض: cm 170 و ارتفاع: cm 100) مورد آزمایش قرار گرفتند. میگوها 4 بار در روز در حد اشباع به مدت 56 روز تغذیه گردیدند. نتایج نشان داد که در سطوح 35 و 45% پروتئین جیره غذایی و شوری آب 35-32 قسمت در هزار میزان پروتئین، اوره، لیپوپروتئین با چگالی بالا و لیپوپروتئین با چگالی پایین افزایش پیدا کرد و تحت تاثیر برهم کنش هر دو عامل متغیر قرار گرفتند (05/0P≤). علاوه بر این، سطح کلسترول و تری گلیسرید نیز به طور معناداری در تیمار حاوی 45% پروتئین و شوری ppt 35-32 بالاتر بود. همچنین میزان گلوکز همولنف نیز تنها ارتباطی معکوس را با افزایش پروتئین جیره غذایی نشان داد (05/0P≤). قابل ذکر است که سطوح متفاوت و برهم کنش هر دو عامل متغیر مورد آزمایش نیز بر میزان اسید اوریک همولنف اثری نداشت. در مطالعه حاضر بهترین سطوح شاخص های بیوشیمیایی همولنف در جیره غذایی حاوی 35 درصد پروتئین و شوری ppt 35-32 به دست آمد و در این سطوح کمترین استرس به میگو وارد شد.