چارچوبی جهت اولویت بندی فضا به منظور بهبود شرایط احساسی

درحوزه مطالعه احساس هر عبارت توصیف گر مکان می تواند در یک مدل دوار و توسط دو بعد «انگیختگی» و «خوشایندی» تعریف شود. به منظور ایجاد و حفظ احساس مناسب در فضا، فرضیات پژوهش به چگونگی ایجاد محدوده ای برای مقادیر متغیرهای احساسی اختصاص دارد. در این تحقیق از روش شبه تجربی استفاده شده و نمونه موردی بازار سنتی شیراز توسط پرسشنامه مورد آزمون قرار گرفته است. پژوهش شامل چند مرحله است: پس از مقدمه ای کوتاه با توجه به ادبیات موجود، چارچوب تحقیق و سوالات پژوهش بیان می شود. سپس با تعریف واژه های کلیدی به شرح موضوع پرداخته خواهد شد. در مرحله اول، پس از سنجش میزان احساس شرکت کنندگان در هر دسته از مسیرهای بازار سنتی شیراز به اثبات رابطه بین دو متغیر انگیختگی و خوشایندی جهت تایید استفاده از شبکه احساسی راسل و همکاران پرداخته می شود. در مرحله دوم، با طبقه بندی مسیرهای شناخته شده در بازار سنتی شیراز و تعیین موقعیت هر مسیر در این شبکه دوار، تعریفی از «محدوده بهینه» برای هر مسیر صورت می گیرد. در مرحله سوم روشی برای بیان شماتیک این محدوده بر روی نمودار دوار ارائه می شود. تمامی این مراحل با هدف تعیین مقادیر مناسب «انگیختگی» و «خوشایندی» به منظور ایجاد و حفظ احساس مناسب در فضا صورت می گیرد. در نهایت اولویت بندی فضاها به منظور بهبود شرایط احساسی صورت خواهد گرفت. با انجام این روش ارزیابی بر روی یک سامانه (مجموعه ای از انواع فضاهای عملکردی) مشخص می شود که هر مسیر (خط محوری) از نظر احساسی در چه جایگاهی نسبت به عملکرد خود قرار دارد. آنچه نتایج این تحقیق را از دیگر مطالعات مشابه متمایز می کند، در نظرگرفتن مجموعه (بازار) به عنوان یک سامانه، شیوه بیان شماتیک محدوده مقادیر احساسی مجاز و تعیین اولویت های اجرایی جهت بهبود شرایط احساسی کل سیستم است.