در جستجوی معماری سرآمد: ظرفیت های معماری معاصر ایران برای تبدیل به میراثی برای آینده

معماری بخشی از میراث فرهنگی است که از نسلی به نسل دیگر انتقال می یابد، همان طور که آثار معماری گذشتگان به عنوان میراثی فرهنگی به نسل امروز انتقال یافته، آثار معماری معاصر نیز می توانند به نسل آینده انتقال یابند. بر اساس چنین رویکردی، آثار درخشان معماری معاصر بخشی از تاریخ معماری جهان است و به اندازه آثار گذشتگان، لیاقت ثبت شدن به عنوان یک میراث ملی و جهانی را دارا می باشد و می تواند بی کم و کاست در اختیار نسل های بعدی قرار گیرد. بر اساس چنین نگرشی می توان سهمی برای معماری معاصر در تکمیل میراث فرهنگی هر کشوری قائل شد. میراثی که لازم است به دقت از آن حفاظت و نگهداری شده، به نسل های بعدی انتقال یابد. چارچوب نظری پژوهش بر
اساس مهمترین مشخصات و ویژگی های شناسایی شده در میان آثار منتخب و ارزشمند آثار معماری معاصر که ثبت جهانی رسید هاند طراحی شده است. این ویژگی ها عبارتند از: لول- حوزه معماری به معنای اخص کلمه: 1- شاخص بودن معمار 2- طراحی معماری 3- فناوری روزآمد 4- موضوع و کاربری دوم- حوزه عوامل موثر در طراحی: 1- کارفرما -2 قانون گذار 3- استقبال عمومی 4- منظر فرهنگی سوم- حوزه تصمیم سازی و تصمیم گیری: 1- رویکرد بینارشته ای و عملکرد گروهی 2- مشارکت 3- انعطا فپذیری 4- تکمیل مجموعه معماری به وسیله دیگر طرح ها. اثری از معماری معاصر که واجد ارزش های فوق باشد، یک معماری «فاخر » نامیده می شود؛ و اگر بتواند به میراثی برای آینده تبدیل شود، یک «معماری سرآمد » است. به منظور ظرفیت های معماری معاصر ایران برای تبدیل به میراثی برای آینده، تعداد دویست اثر از آثار معماری معاصر ایران بر اساس نظر متخصصین انتخاب شده، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. دستاوردهای پژوهش نشان دهنده آن است که همانطور که در بسیاری از آثار معماری معاصر ایران می توانند به عنوان بخشی از معماری سرآمد و میراثی برای آینده مطرح شوند.