مطالعه تطبیقی بازنمایی فضای معماری سنتی در آثار نقاشی و معماری معاصر ایران، نمونه موردی: آثار نقاشی پرویز کلانتری و آثار معماری سید هادی میرمیران

نقاشی و معماری همیشه در کنار هم بوده اند و با ویژگی های انحصاری در مبانی و صور به دیگری کمک کرد هاند.گاهی نقاشی ایده اولیه معماری بوده و گاهی معماری موضوع نقاشی شده است. بنابراین درک فضایی از هر کدام، از زاویه دید هنرمند، به گونه ای مددرسان خلق فضا به شکلی متفاوت است.حلقه ای گمشده که در تنها عنصر غیر قابل حذف آن ها یعنی فضا مشترکند، فضایی که در نقاشی دو بعدی و سه بعدی، مجازی و در معماری عینی آفریده می شود. این مقاله جستاری پیرامون بازنمایی فضای معماری سنتی در نقاشی و معماری معاصر ایران است که در آثار نقاشی کلانتری و میرمیران دیده شده است. این نوشتار نظر دارد با مقایسه رابطه مفهوم فضا در نقاشی و معماری در دوران معاصر به بررسی پیوندهای مفهومی میان این دو هنر بپردازد. هدف از انجام پژوهش نیز دستیابی به درک مشترکی از هنرمند نقاش و معمار از فضای معماری سنتی ایران است. برای این منظور دو هنرمند که در آثارشان به بازنمایی و برداشت خود از فضای معماری سنتی پرداخته اند و در این زمینه پیشرو و مطرح هستند انتخاب شده اند و بدین منظور سه مقوله اصلی مورد بررسی قرار گرفته است. گام نخست: بررسی بازنمایی فضای معماری سنتی و مفهوم آن در آثار نقاشی پرویز کلانتری؛ گام دوم: بررسی بازنمود فضای معماری سنتی ومفهوم آن در آثار معماری سیدهادی میرمیران؛ گام سوم: بررسی «رابطه و پیوند فضای نقاشی و معماری» در این دو هنرمند معاصر.
روش پژوهش، براساس مطالعه تطبیقی، تحلیل تفسیری وبا تحلیلی شکل گرایانه و شمای لنگارانه انجام شده است. روش کار به گونه ای تنظیم شده که عوامل موثر بر شکل گیری فضا در نقاشی ها و معماری های منتخب تحت بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته و آثار نقاشی با روش های مذکور مورد ارزیابی واقع شده است. در نهایت ویژگی های مشترک بازنمایی فضاهای سنتی ایران در آثار دو هنرمند بیان شده است.