بررسی نقش واسط رضایت شغلی در تاثیر مدیریت برند داخلی و لنگرهای شغلی بر تمایل به ماندن (مورد مطالعه: یک سازمان دولتی در شهر مشهد)

یکی از مهمترین موضوعات مطرح در مدیریت، مساله ماندگاری و تمایل به ماندن در محل کار سازمانی است. سازمان ها هزینه های زیادی صرف جذب، آموزش و نگهداری نیروی انسانی متخصص می کنند ولی در صورت فراهم نبودن شرایط مناسب با مشکل ترک سازمانی مواجه خواهند شد و این نیروهای ارزشمند به سختی و یا نارضایتی سازمان خود را ترک می کنند. از این رو، هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مدیریت برند داخلی و لنگرهای شغلی بر تمایل به ماندن از طریق متغیر میانجی رضایت شغلی می باشد. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها توصیفی و پیمایشی است. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، 210 نفر از 466 نفر از کارشناسان سازمان مورد مطالعه، پرسشنامه را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز به کمک روش مدلسازی معادلات ساختاری (SEM) و نرم افزار Amos صورت پذیرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که معادلات ساختاری به کار گرفته شده، مدل نظری قوی برای پیش بینی تمایل به ماندن از طریق مدیریت برند داخلی، لنگرهای شغلی و رضایت شغلی است. همچنین تاثیر معنی دار لنگرهای شغلی بر رضایت شغلی و همچنین بر تمایل به ماندن و رضایت شغلی بر تمایل به ماندن و اثر میانجی رضایت شغلی در رابطه بین لنگرهای شغلی و تمایل به ماندن مورد تایید قرار گرفت. ولی اثرات مستقیم مدیریت برند داخلی بر رضایت شغلی و همچنین بر تمایل به ماندن تایید نشد.