تحلیل روند تعداد روزهای همراه با گرد و غبار در ایران

یکی از شیوه های مناسب برای بررسی روند بیابان زایی و فرسایش بادی در مناطق خشک و فراخشک بررسی روند غبارناکی هوا به کمک شاخص تعداد روزهای طوفان گردوخاک (DDI) است. در این مطالعه داده های 41 ایستگاه سینوپتیک که دارای دوره آماری کامل و طولانی تر هستند برای تجزیه و تحلیل سالانه حداکثر روزهای گردوغباردر یک دوره آماری مشترک (2005 - 1965) استفاده شد. روش های آماری ناپارامتری من-کندال و ضریب همبستگی ρ اسپیرمن وخود همبستگی، برای تعیین کمیت معنی داری روند، مقدار روند و تغییر روند به کار گرفته شد. آزمون های آماری من-کندال و ضریب اسپیرمن نتایج مشابهی را نسبت به روش خود همبستگی نشان دادند. نتایج آزمون های آماری نشان داد که همه ایستگاه های مورد مطالعه دارای روند هستند، ولی از میان آن ها فقط 26 مورد در آزمون من-کندال روند معنی دار داشتند (10 ایستگاه روند افزایشی و 16 ایستگاه روند کاهشی)، 27 ایستگاه در آزمون ضریب اسپیرمن معنی دار بودند (10 ایستگاه روند افزایشی و 17 ایستگاه روند کاهشی) و در آزمون خودهمبستگی 33 ایستگاه از 41 ایستگاه دارای روند معنی دار مثبت و منفی بودند. بیشترین شیب کاهشی روند در ایستگاه آبادان (92/1-) و کمترین شیب مربوط به ایستگاه تبریز و ارومیه (1/0-) بود. بیشترین شیب افزایشی نیزمربوط به ایستگاه ایرانشهر با 97/1 و کمترین در ایستگاه گرگان با 08/0 شناسایی شد.