بررسی تطبیقی مولفه های زمان روایی در داستان «فرار» آلیس مونرو و داستان «پرلاشز» زویا پیرزاد

زمان روایی در قالب داستان کوتاه، به دلیل اختصار و تاثیر در شخصیت پردازی، اهمیت بسزایی دارد. در پژوهش حاضر، داستان «فرار» آلیس مونرو و داستان «پرلاشز» زویا پیرزاد از منظر مولفه های زمان روایی، بر مبنای نظریه ژرار ژنت، مورد بررسی و تحلیل تطبیقی قرار گرفته است. در این جستارف به دو سوال مطرح شده پاسخ داده خواهد شد: استفاده از زمان روایی تا چه حد در قالب داستان کوتاه و شخصیت پردازی ضروری است؟ آیا در این سبک از روایت، زویا پیرزاد از آلیس مونرو متاثر بوده است؟ بررسی تطبیقی این دو داستان از منظر زمان روایی، از آن جهت حائز اهمیت است که آثار دو نویسنده، در فرم و محتوا دارای ویژگی های مشترکی همچون مولفه های زمان روایی با تاکید بر شخصیت های زن و رویکرد اجتماعی به مسائل زنان است. تحلیل این دو داستان نشان می‏دهد که وجوه مشترک سبک روایی و محتوایی، با تاکید بر مسائل زنان و رویکرد اجتماعی، به مشکلات آنان در داستان های دو نویسنده و مقارن بودن دوره اوج تکامل این سبک از داستان ها در امریکا و اروپا (دهه نود میلادی)، با تالیف داستان های زویا پیرزاد و ترجمه فارسی این آثار، می تواند حاکی از متاثربودن او از این سبک داستان نویسی آلیس مونرو باشد.