تاثیر برنامه آموزشی احیاء قلبی ریوی پایه به شیوه نقشه مفهومی بر یادگیری معنادار دانشجویان پرستاری آجا

امروزه روش های مختلفی در آموزش دانشجویان و کارکنان بالینی برای حفظ اطلاعات، دانش و مهارت های پزشکی وجود دارند که یکی از این روش های نوین، روش تدریس نقشه مفهومی است.
این مطالعه به منظور تعیین تاثیر روش تدریس مبتنی بر نقشه مفهومی بر یادگیری معنی دار احیاء قلبی ریوی پایه در دانشجویان پرستاری انجام شده است.
این مطالعه نیمه تجربی با مقایسه دو روش آموزش مبتنی بر نقشه مفهومی و سخنرانی بر میزان یادگیری معنی دار احیاء قلبی ریوی پایه در سال 1394 در دانشکده پرستاری آجا انجام گرفت. در این مطالعه 57 دانشجوی ترم اول پرستاری به صورت نمونه گیری در دسترس و به روش تصادفی ساده در دو گروه نقشه مفهومی (تعداد 28 نفر) و سخنرانی (29 نفر) وارد مطالعه شدند. پس از اجرای پیش آزمون، دانشجویان به مدت دو جلسه تئوری و یک جلسه عملی به صورت کار با مولاژ، به ترتیب تحت آموزش با روش نقشه مفهومی و سخنرانی قرار گرفتند. سپس بلافاصله بعد از آموزش، اولین پس آزمون آگاهی طی اطلاع قبلی از دانشجویان گرفته شد و سپس پس آزمون آگاهی از نظر یادداری بدون اطلاع، یک هفته و چهار هفته بعد مجددا انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون های آماره دقیق فیشر، t مستقل، آماره آنوای اندازه های تکراری (RM ANOVA) انجام شد.
بین مراحل قبل و بعد از آموزش در هر دو گروه، تفاوت آماری معناداری وجود داشت و میانگین نمرات آگاهی، در هر سه مرحله پس آزمون نسبت به قبل آموزش روند صعودی چشمگیری داشت (0/001 P<)؛ اما با وجودی که مجموع نمرات سطح دانش در مراحل پس آزمون در گروه نقشه مفهومی نسبت به گروه سخنرانی بالاتر بود (0/05 P<) ولی این تفاوت در سطوح بالاتر دانش از نظر آماری بین دو گروه معنی دار نبود (0/05 P>) .
در این مطالعه، بین روش تدریس مبتنی بر نقشه مفهومی و روش سخنرانی بر یادگیری معنی دار (سطوح بالاتر از دانش) احیاء قلبی ریوی پایه تفاوت معنی داری مشاهده نشد.