نردبان تلفیق

رویکردهای تلفیقی در پی آن هستند که با ارایه سازماندهی خاص از آموزش، فرصت هایی را برای فراگیران فراهم سازد تا با اصول، مبادی، روش ها و موضوعات متنوع در قلمرو متعدد آشنا شوند. این البته به معنای نفی محاسن و فواید نظام رشته ای نیست. رویکرد رشته ای به علت برخورداری از آگاهی سازمان یافته از حقیقت از طریق مفاهیم و الگوهای مربوط و رشد تدریجی و منطبق بر مسیر تعریف شده، اثر اطمینان بخشی بر یاد و حافظه یادگیرنده دارد.

تلفیق در برنامه درسی، از مباحث بسیار اساسی و چالش برانگیز در طراحی برنامه های درسی به شمار می آید و مطالعات انجام شده در حوزه تلفیق، حاکی از وجود رویکردها و الگوهای متنوعی است که هر یک از قابلیت هایی برخوردار هستند. بررسی آرای صاحب نظران در این زمینه روشن می سازد که تنوع مفاهیم و انواع اشکال تلفیق، معرف پیچیدگی و چالش های نظری است که فهم مباحث مربوط به تلفیق را در حوزه برنامه درسی، به همراه دارد.

هدف از این پژوهش، آن است تا یکی از اشکال ارایه شده با عنوان «نردبان تلفیق» را مورد بررسی قرار دهیم. بر این اساس، ابتدا به بررسی تاریخچه تلفیق، تعاریف تلفیق، انواع رویکردهای تلفیق می پردازیم، در نهایت مدل «نردبان تلفیق» ارایه شده توسط هاردن که ترکیبی از رویکردهای تلفیق ژاکوبز و فوگارتی است و توسط دکتر قورچیان ارایه شده است را مورد بحث قرار دهیم.