روش شناسی تدریس و ارزشیابی درس اخلاق پزشکی از دیدگاه مدرسین دانشگاه های علوم پزشکی شیراز و جهرم

درس اخلاق پزشکی یکی از دروسی است که در چند سال اخیر وارد دوره درسی پزشکی عمومی شده است. طبیعت تجربه ای بودن این درس ایجاب می کند که روش آموزش و ارزشیابی ویژه خود داشته باشد. در این راستا استفاده از نظرات اساتید این درس نقش برجسته ای می تواند داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین دیدگاه مدرسین درس اخلاق پزشکی در مورد روش تدریس و ارزشیابی این درس در دانشگاه های علوم پزشکی شیراز و جهرم در سال 1391 به انجام رسید.
این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1391 در دانشگاه علوم پزشکی شیراز و جهرم انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل مدرسین درس اخلاق پزشکی در دو دانشگاه مذکور بود. نمونه گیری به روش سرشماری بود و کلیه مدرسین درس اخلاق در دانشگاه شیراز و جهرم که 23 نفر بودند وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن با نظر 5 نفر از کارشناسان تایید و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ برابر با 74% تعیین شده بود. سوالات پرسشنامه در 4 حیطه اصلی بود: 1- زمان مناسب تدریس 2- مکان مناسب تدریس 3- روش مناسب تدریس 4- روش مناسب ارزشیابی که بصورت جدول لیکرت 5 گزینه ای از کاملا موافقم تا کاملا مخالفم تنظیم شده بودند. پرسشنامه توسط همکار طرح در اختیار اساتید قرار گرفته و چند روز بعد پس از تکمیل بصورت حضوری از آنها تحویل گرفته می شد. داده ها وارد نرم افزارSPSS14 شده و در سطح آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
از دیدگاه مدرسین بهترین زمان تدریس، دوره کار آموزی (39/1%) و دوره کارورزی با 30/4% در رتبه دوم و دوره علوم پایه با 8/7% در رتبه آخر قرار داشت. بهترین مکان تدریس، کلاس درس (43/5%) و مرکز مهارت های بالینی با 21/7% در رتبه بعدی بود. بهترین روش آموزش به ترتیب سخنرانی 56/5% و بحث گروهی 21/7% بود. بهترین شیوه ارزشیابی امتحان کتبی (52/2%) و گزارش کار و مشاهده مصاحبه با بیمار بترتیب با 17/4% و 8/7% در رتبه های بعدی اعلام گردید.
بهتر است این درس بصورت طولی در دوره های مختلف آموزش پزشکی بویژه در دوره بالینی تدریس گردد. به عبارت دیگر می توان از مفاهیم ساده و کاملا نظری در دوره علوم پایه شروع کرد و با مفاهیم پیچیده و عملی در دوران بالینی ادامه داد. اگرچه در این مطالعه روش سخنرانی و آزمون کتبی بیشتر مورد استقبال قرار گرفته، ولی این امر ممکن است بعلت کمبود آشنایی اساتید با سایر روش های موجود باشد.