تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر تاب آوری و سازگاری نوجوانان با معلولیت جسمی

معلولیت عبارت است از ناتوانی در انجام تمام یا قسمتی از فعالیت‏های زندگی فردی یا اجتماعی که به علت وجود نقصی مادرزادی یا عارضه‏ای در قوای جسمانی و روانی اتفاق می‏افتد. تاثیری که معلولیت بر وضعیت اجتماعی/ روانی فرد بر جای می‏گذارد غیر قابل انکار است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارت‏های زندگی بر سازگاری و تاب آوری نوجوانان با معلولیت جسمی بود.
روش این پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه نوجوانان با معلولیت جسمی شهرستان شیروان در سال 1394 می باشد. نمونه آماری این تحقیق شامل 30 نفر از نوجوانان با معلولیت بود که با روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند، سپس به طور تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل جایگزین گردیدند. ابتدا هر دو گروه مورد پیش آزمون قرار گرفتند و سپس گروه آزمایش آموزش های مرتبط به مهارت‏های زندگی را طی 9 جلسه 1/5 ساعته دریافت کرد. در پایان دوره آموزشی، هر دو گروه مجددا مورد پس آزمون قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج نشان داد آموزش مهارت‏های زندگی بر میانگین نمرات سازگاری و تاب آوری نوجوانان با معلولیت جسمی در پس آزمون تاثیرگذار است (0/05P<).
نتیجه‏ گیری: یادگیری مهارت‏های زندگی می‏تواند نقش تاثیرگذاری در موفقیت و سازگاری در زندگی داشته باشد. کودکان با معلولیت ممکن است نتوانند بسیاری از این مهارت‏ها را بدون آموزش بیاموزند، بنابراین لازم است تا این مهارت‏ها را به صورت مستقیم به آن‏ها آموزش دهیم تا از آن طریق بتوانند بر چالش‏های زندگی غلبه کرده و موفقیت بیشتری به دست آورند.