«بررسی جلوه های آنیموس در اشعار فروغ فرخزاد، سیمین بهبهانی، و طاهره صفارزاده»

آنیموس و آنیما مطابق با نظر یونگ کهن الگوها یا آرکی تایپ هایی هستند که در ناخودآگاه تمام بشریت وجود ‏دارند و مشترک هستند و ‏همین که به خودآگاه فرد می رسند، نمودهای مختلفی می یابند. ‏یگانگی با این کهن الگوها سبب تکامل مرد و زن می شود. در این مقاله، تلاش کردیم تا به بررسی جلوه های آنیموس در اشعار سیمین بهبهانی، فروغ فرخزاد و طاهره صفارزاده بپردازیم و جنبه ها و نمودهای مختلف آن را در آثار این شاعران نشان دهیم. تقدس آنیموس در گفتار زنان، به وضوح تجلی می یابد. آنیموس در نظر شاعران زن هم منجی شاعر و هم منجی بشریت است. تکیه گاه و امنیت دهنده است. زنان به دستیابی و اتحاد با آنیموس یا نیمه پنهان وجود خود نیازمندند و در طول زندگی خود، همواره به دنبال دستیابی و یگانگی با این کهن الگو هستند. پروتوتایپ یا پیش نمونه معشوق مذکر ایرانی، مشابه با شخصیت های اساطیری هستند. عوامل خانوادگی، اجتماعی و سیاسی در شکل گیری و رشد آنیموس و نوع نگرش به آن در زنان، موثر است. هرچند تظاهر ‏و نمودهای آنیموس به شکل واحدی نمی باشد اما سرانجام نتایج واحدی به دست می آید.