اثر غلظت های مختلف IBA و IAA بر ریشه زایی قلمه های آویشن کوهی (Thymus kotschyanus Boiss.)

به منظور مطالعه روش های تکثیر غیرجنسی گیاهان آویشن کوهی (Thymus kotschyanus Boiss.)، تاثیر تنظیم کننده های رشد اکسینی بر تغییرات مورفولوژیک و ریشه زایی قلمه های ساقه این گیاه در شرایط گلخانه بررسی شد. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار و 20 مشاهده در هر تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل: دو سطح تنظیم کننده رشد اکسینی (ایندول بوتریک اسید و ایندول استیک اسید) و فاکتور دوم شامل غلظت های گوناگون (صفر، 100، 200، 300، 1000، 2000 و 3000 میلی گرم بر لیتر) بودند. ویژگی های بررسی شده شامل طول و تعداد ریشه، درصد ریشه زایی و وزن خشک ریشه و تعداد جوانه تازه در قلمه ها بود. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد غلظت های 100 و 300 میلی گرم بر لیتر از مواد اکسینی، بالاترین کیفیت ریشه زایی را در گیاه آویشن کوهی در پی داشته است. به گونه ای که به ترتیب کاربرد 100 و 300 میلی گرم بر لیتر از اکسین ها سبب 6/3 و 25/3 برابر افزایش در وزن خشک ریشه و 150% و 90% افزایش در طول ریشه در مقایسه با گیاهان شاهد (عدم کاربرد مواد اکسینی) شدند. بیشترین تعداد و طول ریشه و همچنین تعداد جوانه تازه در قلمه شاخه آویشن کوهی در اثر کاربرد ایندول استیک اسید در مقایسه با ایندول بوتریک اسید حاصل شد. با توجه به یافته های این پژوهش، تیمار قلمه های آویشن کوهی با 100 میلی گرم بر لیتر از ایندول استیک اسید در سطح اقتصادی می تواند سبب تولید قلمه های ریشه دار با کیفیت برتر شود.